Ik was echt benieuwd wat Watou ging brengen dit jaar.
De kunstzomer huist niet enkel in Watou dit jaar. Ook Poperinge komt aan bod nu. Watou is aan zijn veertigste editie toe. Daarom zijn er ook veertig kunstenaars aan het werk gezet en kan je veertig gedichten lezen.
Watou werd dit jaar waar gemaakt door Chantal Pattyn werkzaam bij Klara, dichter Peter Verhelst en curator Benedicte Goesaert. Ik nam de wagen maar je kan het kunstenfestival met trein en bus doen. Een pendelbus vertrekt aan het station van Poperinge en brengt je overal vlot heen. Heel puik georganiseerd !
Wie er weer bij is de in Ronse wonende Mark Manders. In Kasteel Lovie installeerde hij een platenspeler. We zien een sokkel bedekt met parketvloer, met daarop een vinylplaat. Er is een hap uit en een schep kristalsuiker moet dat compenseren.
Het mooist vond ik de installatie van Edith Dekyndt. in Kasteel Lovie. Dat is een mooi maar vervallen kasteel met een zeer eigen geschiedenis. Het kasteel werd gebouwd in 1856 in opdracht van de Poperinge politicus Jules van Merris. Het was zijn buitenverblijf voor feesten. Later werd het gebruikt als sanatorium voor tuberculosepatiënten. Ook militairen gebruikten het als hoofdkwartier.
De deur van de eetkamer werd vervangen door een sluier met het patroon erop gedrukt van het behangpapier in de kamer. Alles in de kamer is als voorheen gebleven. Een buffetkast , de doktersportretten aan de muur en het stof is ook blijven liggen. Edith Dekyndt scande het behangpapier in en ging de voile voor het deurgat. Je hoort de stemmen van de huidige bewoners van het domein De Love. Hier wonen mensen met een verstandelijke handicap. Niet in het kasteel maar op het domein dan.
Ultramine overdonderde me ook. Een video die veertig minuten duurt, een werk van Vincent Meessen. Op de drums zien we Lander Gyselinck van ‘Stuff’. We zien beelden van antieke kunstwerken uit gerenomeerde musea die een verhaal vertellen over slavernij en kolonisatie. De film wordt geprojecteerd op donkerblauwe doeken. De video- en textielinstallatie met geluid kan je vinden in ‘t Graafschap. Vanaf de nieuwe begraafplaats is deze locatie enkel te bereiken via onverharde landweggetjes.
Het Tabernacle, een tentstructuur van Gijs Van Vaerenbergh is gebaseerd op de hopteelt. Je ziet een soort tent. Mij deed het denken aan de was op een waslijn. Het werk staat in het Brennepark. Dat is een nieuw aangelegd park in het dorp. Er is nogal wat veranderd daar. Het Douviehuis is ook niet meer omdat het nu vakantie-appartementen staan. En de Douvie-hoeve is ook niet meer opengesteld dit jaar. Dat zou te maken hebben met de huurprijs hoorde ik.
Het ongrijpbaar lichtwerk van Nadia Guerroui dat op meerdere plekken te zien is, zij het niet zonder moeite, want ik heb het niet opgemerkt alleen in de kerk van Watou wel. Maar ik ga nog eens terug. Als Marieke Lucas Rijneveld komt spreken. Dan bestudeer ik het nog eens nader. In de kerk van Watou ligt het werk van Lucy Skaer. Ze maakte in 2013 de sculptuur ‘Sticks and Stones’ in mahoniehout. De jaren nadien vroeg ze telkenmale aan een ambachtsman om het werk opnieuw te maken maar dan in een ander materiaal zoals marmer, papierpulp en tenslotte speciaal voor Watou 21 : een glazen versie.
Ik vond Watou goed . Er is nieuw werk te zien. En zijn zowel grote namen als debutanten te bewonderen. Het is wel niet altijd toegankelijk werk. De gedichten dit jaar zijn wat ondergesneeuwd vind ik wel. Dit jaar gaat de poëzie niet meer rechtstreeks in dialoog met de kunstwerken. De gedichten, die geselecteerd zijn door Peter Verhelst, zijn opgesteld in aparte ruimtes.
Watou loopt nog de hele zomer tot en met 5 september 2021. Catalogus en dichtbundel zijn te koop. Ook kinderparcours, bezoekersgids en fietskaart beschikbaar. Tickets zijn meerdere dagen geldig. Maar altijd reserveren !
Laat een reactie achter