Wie regelmatig lezingen bij Amarant volgt, kent Jonas Roelens. Hij is daar docent. Altijd weet hij een verfrissende kijk te brengen op de geschiedenis. En er altijd veel volk in zijn lezingen. Jonas Roelens (1990) is historicus aan de Universiteit Gent, waar hij gendergeschiedenis doceert.
Over zijn net verschenen boek “Middeleeuwse Medemensen” geeft hij een lezing in Gent op 20 februari om 10u, op 5 maart in Berchem om 10u in en er is ook een online-lezing op 13 maart om 19u30. Kijk maar eens op de site van Amarant.
In deze lezing belicht Jonas Roelens de bestaande clichés over de middeleeuwse mens. De middeleeuwen waren vies, vrouwonvriendelijk, preuts, autoritair, gewelddadig. Dat zijn vijf van de tien beweringen die historici uit Vlaanderen en Nederland weerleggen in ‘Middeleeuwse medemensen’. De auteurs Jonas Roelens en Nathan van Kleij gingen te rade bij een aantal mediëvisten, onderzoekers gespecialiseerd in de middeleeuwen.
‘Middeleeuws’. Zelden wordt een term zo misbruikt. Iedereen begrijpt meteen wat je bedoelt wanneer je een fenomeen als middeleeuws omschrijft: achterhaald, primitief, barbaars, mensonterend. Want dat zijn de middeleeuwen in de populaire verbeelding. Een periode waarin iedereen stinkt, angst en bijgeloof heerst, vrouwen niks te zeggen hebben, en je voor een akkefietje aan de galg hangt.
Maar waar komen die clichés vandaan? Waarom zijn ze zo hardnekkig? En hoe zat het dan écht met die middeleeuwse toestanden? In dit boek maak je via de verrassende resultaten van recent wetenschappelijk onderzoek kennis met echte middeleeuwse mensen voorbij de clichés. Middeleeuwers die veel meer met ons gemeen hebben dan je zou denken. Want de Lage Landen werden in de middeleeuwen net zoals vandaag bevolkt door mondige burgers, kritische geesten, vrijgevochten vrouwen en wereldse reizigers, mensen die hun wereld zo logisch en goed mogelijk organiseerden.
“Meisjes kregen, tot op een zekere leeftijd, dezelfde scholing als jongens. Bijgevolg waren vrouwen in de Lage Landen een pak meer geletterd dan andere Europese regio’s, wat vaak verwondering opwekte bij buitenlandse bezoekers. Sommige mystieke vrouwen. bouwden literaire carrières uit, zoals de Brabantse Hadewijch of de Utrechtse Suster Bertken, om er maar enkele te noemen. Andere vrouwen, zoals de Gentse Agnes van den Bossche, waren als kunstschilder actief. Dat we hun oeuvre vandaag amper kennen, heeft minder met de appreciatie van tijdgenoten te maken dan met de weigering van twintig-eeuwse kunsthistorici om die vrouwen naar waarde te schatten. Zo schreef de befaamde kunsthistoricus James Weale in 1904 nog verschillende werken toe aan Margaretha van Eyck, de zus van Jan en Hubert, om in 1912 haar bestaan (dat nochtans door zestiende-eeuwse bronnen ondersteund wordt) doodleuk te ontkennen.”
Middeleeuwse medemens. de clichés over de donkere eeuwen voorbij. Uitgegeven bij Ertsberg. Jonas Roelens en Nathan van Kleij.
Laat een reactie achter