Hans den Hartog Jager volgt de ontwikkelingen in de internationale beeldende kunst al jaren op voet. Met regelmaat lees ik zijn stukken in NRC waar hij heilige huisjes met de grond gelijk maakt. Hij kan evengoed heel enthousiast zijn over nieuwe kunstenaars, maar met dezelfde scherpe pen vaste waarden in twijfel trekken of gerenommeerde instituten bekritiseren. Ik ben het niet altijd eens met hem, maar ik leer altijd bij. Zo zag ik een mooie expo van Studio Drift in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Daar kwam ik toch heel goedgezind buiten. Hans den Hartog Jager maakte een stuk over het ‘hypocriete sociale design van Studio Drift.’ Ik schrok van deze scherpe reactie, maar heb het wel met aandacht gelezen.
De auteur : ” Toegegeven, ik heb al lang moeite met het werk van Studio Drift. Het is namelijk kitsch: Drift, bestaande uit Lonneke Gordijn en Ralph Nauta, grossiert in lege, betekenisloze gestes, die de suggestie geven van diepte, maar draaien om simpele sensaties. Neem hun zwevende ‘betonblok’ (dat geen betonblok is, huhuh), hun droneformaties die specifieke patronen vormen in de duisternis (een hart!) of hun lampen, omringd met paardenbloempluisjes; Drifts werk bestaat uit grapjes, effectjes, trucjes. Goochelkunst. Dat is al erg, en het wordt nog erger doordat het Driftduo hun werk steevast rechtvaardigt met ronkende, semigeëngageerde teksten en filmpjes waarin voortdurend woorden vallen als urgent, actueel, ecologie en maatschappij. Alleen zie je dat engagement niet: elke serieuze maatschappelijke betrokkenheid staat mijlenver af van Drifts plooiende, zalvende beelden die louter lijken te worden gemaakt om een zo groot mogelijke consumerende massa te plezieren.”
De auteur kent het wereldje heel goed en schreef al diverse monografieën over onder anderen David Hockney, Andy Warhol en de eerder onbekende Tjebbe Beekman. Hans den Hartog Jager (1968) volgt de ontwikkelingen in de internationale beeldende kunst al jaren op de voet. In zijn haarscherpe beschouwingen in NRC worden heilige huisjes omver getrapt, nieuwe makers bejubeld, vaste waarden bediscussieerd en instituten kritisch beschouwd. In Revolutie in het paradijs zijn deze stukken verzameld en rijk van beelden voorzien. Gebundeld bieden ze een krachtig tijdsbeeld van de kunsten in een periode van grote verandering.
Hartog is tevens curator voor diverse musea en buitententoonstellingen.Voor Singer Laren stelde Hans den Hartog Jager de tentoonstelling My World samen. Die is te zien van 18 september 2024 t/m 12 januari 2025. Nederland herbergt een schat aan hedendaagse kunst, vaak ‘verborgen’ in privéverzamelingen. Vanaf 18 september 2024 brengt Singer Laren een selectie van deze kunstwerken samen in My World. De tentoonstelling biedt een unieke inkijk in enkele van de belangrijkste particuliere Nederlandse collecties met internationale hedendaagse kunst van topkwaliteit. Er is werk te zien uit alle windstreken van onder anderen Yayoi Kusama, Charles Avery, Ai Weiwei, Zanele Muholi, Marlene Dumas en Anselm Kiefer.
Uitgeverij Athenaeum Revolutie in het paradijs. Een nieuwe kijk op nieuwe kunst van Hans den Hartog Jager.
Laat een reactie achter