Mooie titel dat laatste boek van Kristien Hemmerechts. Misschien wel van ver gekomen maar dan toch terecht gekomen, denk ik dan na het lezen van de 182 bladzijden. Naar aanleiding van het overlijden van haar zus en haar moeder probeert de schrijfster haar complexe relatie met hen beiden te ontrafelen. Hoe bepalend ook die geschiedenisfamilie voor haar geweest is, toch probeert Hemmerechts haar eigen weg te zoeken in dat leven van haar. Zo opteert ze bijvoorbeeld voor vervangzussen. In het levensverhaal van documentairemaakster Heddy Honingmann met wie ze samenwerkte, herkent ze veel van zichzelf. Heddy overleed helaas ook in 2022. Veel doden op korte tijd om te verwerken.
Over haar moeder : “Ze was echt wel mijn mama, hoe anders zij en ik ook waren, en hoe gelijk, in sommige opzichten. Producten van een andere tijd. Zij en ik waren producten van een andere tijd.”
Over haar zus ” Toen ik de laatste keer in het psychatrisch ziekenhuis tegenover haar zat, verliep alles zoals altijd. Ze stelde dezelfde vragen en ik gaf dezelfde onbevredigde antwoorden. Alles wat ik zei kon ze verdraaien en tegen mij gebruiken voor een verbale aanval, een venijnige uithaal. En dus zei ik nauwelijks iets.”
Je zou het haar niet meteen aangeven maar ze stelt dat ze geleidelijk aan haar angst voor mensen heeft leren overwinnen. Dat zegt ze wel met een vleugje zelfspot.
Een heel grondig gedeelte van het boek gaat over Jezus, God, de Kerk en de gemeenschap van Sant’ Egidio die gehuisvest is in de Carolus Borromeuskerk. Prachtige gebouw trouwens ! Er zijn altijd veel toeristen te bespeuren daar maar minder kerkgangers zo blijkt.
De schrijfster woont sinds drie jaar opnieuw de mis bij. Ooit kenden we haar toch als antiklerikaal ?
En ook haar overleden man Herman de Coninck was de kerk niet erg genegen. Je kon hem gerust een papenvreter noemen.
Waarom ze opnieuw naar de kerk trekt kan ze precies niet goed zeggen. “Ik weet gewoon: dit is mijn plek, hier hoor ik thuis”, vertelt ze in haar boek.
Ik vond het een heel herkenbaar boek en ik heb er heel veel uit geleerd. Voornamelijk dat we allemaal maar mensen met deugden en fouten.
“We zien allemaal gemakkelijker de splinter in het oog van een ander dan de balk in eigen oog? We werpen een steen terwijl we zelf niet vrij zijn van zonden.”
Kristine Hemmerechts is nu zondag te gast bij Friedl’ Lesage in Touché.
Van ver gekomen is uitgegeven bij De Geus.
Laat een reactie achter